Linde Schrijft

Een nieuw jaar komt vaak met nieuwe goede voornemens. Welkom bij dat van mij.

Vroeger schreef ik veel. Heel veel, over alles. Ik schreef notitieboekjes vol met eender wat. Tijdens mijn verhuis enkele maanden geleden kwam ik een hoop van die schriftjes weer tegen. Die teksten teruglezen, voelde als terugkeren naar een ander leven. Een tijd waarin ik mijn creativiteit de vrije loop kon laten gaan en mijn gedachten op papier kon zetten.

Om de een of andere reden ben ik dat door de jaren heen verloren. Te weinig tijd, te weinig energie, te weinig ideeën. Ik schreef alleen nog maar omdat het moest. Eigenlijk is dat jammer. Schrijven was iets dat ik graag deed, maar het werd meer een job. Letterlijk zelfs, sinds vorig jaar. Begrijp me niet verkeerd, het is een mooie job. Ik zou niets anders willen doen, maar soms voelt het niet als genoeg.

Vandaar mijn goede voornemen: meer schrijven. Niet alleen omdat en wanneer het moet, maar ook (en vooral) wanneer en omdat ik het wil. Omdat ik iets te zeggen heb. Omdat ik die oude hobby terug de mijne wil maken.

Het is ook een manier om beter te worden. Als schrijver, en als mens. Hoe meer ik schrijf, hoe beter ik zal worden. Hoe meer ik schrijf, hoe beter ik mezelf zal leren kennen. De afgelopen jaren ben ik met mijn passie voor schrijven ook een stukje van mezelf verloren. Misschien vind ik dat hier wel terug.