Het landschap gleed voorbij terwijl de regen zachtjes tegen het raam van mijn wagon tikte. Onze wagon eigenlijk, want ik zat er niet alleen. Er werd niet gepraat. De verschillen tussen ons waren te groot. Man en vrouw, jong en oud, en wie weet waarin verschilden we nog?

Read more →

Alles gaat voorbij, aan alle mooie liedjes komt een einde. Dat weet je voor je eraan begint en toch doet het pijn. Elke keer weer. Het vertrek, afscheid nemen en weten dat je die mensen, waarmee je zo veel deelde, nooit meer terug gaat zien.

Read more →

Morgen. Niet vandaag, maar morgen zal ik leven. Echt leven, en niet langer gewoon bestaan. Want iedereen kan bestaan. Zo moeilijk is dat niet. Leven is enkel weggelegd voor degenen die het willen, die ernaar verlangen en het durven aan te gaan. Leven is voor mensen die licht willen zien in het donker van hun

Read more →